Moja jedyna przyjaciółka

Pszczoła wleciała do pokoju i zaczęła robić kółka nad śpiącym mężczyzną. Było około trzeciej w nocy. Ktoś mógłby zapytać, co o tej porze robił ten owad, przecież powinien już spać. Otóż to nie była prawdziwa pszczoła ale zaklęta Nikola. Ta nieszczęsna dziewczyna późną porą przemienia się w zmorę i pije krew ludzką. W tym celu przybiera postać różnych zwierząt, czasem też przedmiotów. Tym razem była pszczołą.

W końcu ukąsiła ofiarę i już miała odlecieć, kiedy usłyszała płacz dziecka za ścianą, a potem dźwięk otwierających się drzwi.

- Co tam się, kurwa, dzieje! -  pomyślała sobie i przeleciała na korytarz.

Ujrzała tam niezwykły widok. Z pokoju dziecięcego wyszła niewyobrażalnie chuda i wysoka dziewczyna; mająca do tego brzydką twarz z charakterystycznym orlim nosem. Oczywiście, zdarzają się jeszcze chudsze i wyższe, jak też mające bardziej zwierzęcy nos; ale było w tej kobiecie coś, czego Nikola nie widziała u żadnej innej. Mianowicie miała skrzydła.

-Kurwa mać, to jeszcze większe dziwactwo niż ja! - skomentowała widok w myślach zmora.

Uznała, że najlepszą decyzją będzie polecieć za tym indywiduum. Tak, też uczyniła.

Gdy już były na dworze, stało się coś nieoczekiwanego. Nieznajoma odwróciła się i spojrzawszy prosto na nią (naprawdę była w stanie dojrzeć latającą pszczołę w nocy!) wydała komendę:

-Zmień swoją postać zmoro! Wiem, że za mną lecisz!

Te słowa były dla Nikoli jakby jebnięciem obuchem. Nie wiedziała, jak to coś mogło ją znać. Wykonała jednak rozkaz, i stała się buldogiem francuskim.

-No to już lepiej- odparła nieznajoma. - Lubię psiaki i będzie można z tobą pogadać.

Następnie wyjęła jointa i zapaliła.

-Chcesz, Burek?- spytała.- To zajebiste zioło!

-Dawaj- szczeknęła Nikola. Nie było to dla niej łatwe, gdyż rzadko rozmawia będąc w stanie zmory.

Tajemnicza rozmówczyni poczęstowała ją i następnie zaśmiała się:

-Zajebiście wyglądasz!

Trudno się zdziwić tej uwadze, wszak to nie codzienny widok, buldog z narkotycznym petem w ustach.

Potem przez chwilę, stały w milczeniu aż w końcu Nikola się przemogła i zadała pytanie:

-Kim, ty do chuje jesteś, i skąd mnie znasz?

Dziewczyna zaśmiała się, ale potem odpowiedziała:

-Znam cię z widzenia. Już od dawna ciebie obserwuję, jak pijesz krew tych wieśniaków. Zawsze zmory mnie interesowały. A kim jestem? Nocnicą!

Te słowa wręcz przeraziły Nikolę. Nigdy nie słyszała o żadnych nocnicach.

-Kim, do kurwy?-musiała dopytać. - Czy też pijesz krew?

-Nie, my mamy inne zadanie. Zajmujemy się straszeniem gówniarzy. Ale mówmy sobie po imieniu, jestem Brud Nietoperza.

-Nikola- odpowiedziała zmora.-Ale, co robisz za dnia? Czy mieszkasz w Kościach Wielkich jak ja?

Nocnica spojrzała na księżyc i odpowiedziała:

-Ja za dnia śpię we wnętrzu starej sosny; i mam same koszmary. Nie jestem jak ty przeklętą dziewczyną ze wsi, lecz demonem.

-Na chuja wielkiego, to jeszcze gorsze niż moja sytuacja! Ja przynajmniej za dnia jestem kimś zwyczajnym.

-Widzisz- odparła Brud Nietoperza- nie ty jedna masz najbardziej przesrane. A tak, przy okazji Nikolo, za co ciebie przemieniono?

-A głupia sprawa. Miałam skrobankę, i teraz pokutuję. Już lepiej byłby tego bachora urodzić.

-Jasne- wtrąciła się nocnica- miałabym kogo dręczyć. Uwielbiam się znęcać nad gówniarzami.

Obydwie zaśmiały się, jakby było z czego. Oczywiście nie był to śmiech radości.

A co z ojcem płodu?- Nocnica wolała się dopytać.

-Z nim chuj! Jest zadowolony, że nie ma problemu. Tym fiutom zawsze wszystko uchodzi na sucho; ale w ramach zemsty często go gryzę nocą.

Potem zapanowała cisza. W końcu przełamała ją Nikola:

-Myślisz, że to prawda, że na moją chorobę nie ma lekarstwa? Mówią, że to nie odwracalne nawet po śmierci?

-Nie wiem, ale chyba mało co jest nieodwracane?

-Ksiądz proboszcz twierdzi, że Bóg potrafi wybaczyć każdy grzech. - Nikola szukała potwierdzenia.

-No, widzisz. To porozmawiaj z nim.- Wypaliła Brud Nietoperza, która właśnie skończyła całego skręta. - Czy spowiadałaś się z tego gówna, które zrobiłaś? Z tego co wiem, aborcje już nie są objęte ekskomuniką.

-Jakoś głupio mi w konfesjonale wspominać o takich dziwactwach. Ja spowiadam, się z rzeczy typowych- z mówienia „kurwa”, jedzenia w piątek parówek, z nie głosowania na PIS. Ale, on chyba się domyśla o moim zabiegu i chce mnie podpytać, tylko nie może zmusić mnie do wyznania prawdy.

-To powiedz mu o tym- namawiała ja Brud Nietoperza. -  Może ci po tym ulży. Chociaż z drugiej strony, co ciebie będę pouczać o spowiedzi, skoro sama jestem istotą diabelską.

Teraz obydwie zamilkły. Chyba potrzebowały ciszy.

W końcu Nikola się odezwała:

-Kiedyś do niego pójdę; ale jeszcze nie jestem gotowa. Ale wiesz, co Brudek; polubiłam ciebie. Może byśmy następnej nocy razem poszły na wypad? Ja wypiję krew jakieś paniusi, a ty w tym czasie postraszysz jej wstrętne szczeniaki.

-Pomysł zajebisty. - Zgodziła się nocnica.- My strachy na lachy musimy się trzymać razem. To co, jutro o północy w tym samym miejscu?

-Jasne. Tylko weź zioło. Jest niezłe!

Gdyby którakolwiek z nich potrafiła się cieszyć, to by się ucieszyła.

Marek Adam Garbowski

Warszawa 2019